...

" Ik heb zoals veel jongens vroeger gevoetbald, maar mijn echte passie is toch wielrennen. Thuis zaten we op de hoogdagen van de koers met z'n allen te kijken naar de Ronde van Vlaanderen, Tour de France enzo. Alleen, eenmaal je gaat studeren en zeker nadat ik hier de apotheek had overgenomen en we stilaan ons gezinsleven gingen uitbouwen, was en is er amper tijd om nog te gaan fietsen", vertelt Ward Simons. In 2014, voor hij papa werd, had de jonge apotheker wel tijd gevonden om deel te nemen aan de Marmotte Gran Fondo, een gekende wedstrijd voor wielerliefhebbers. "Dat ik mijn vooropgestelde doel en tijd heb kunnen realiseren, vond ik straf. Maar in de maanden voordien was ik veelvuldig weg van huis om te gaan trainen. Dat is niet meer zo evident eenmaal er kinderen zijn." "Bovendien, als verantwoordelijke in de officina, kom ik meestal pas na 19 uur thuis. Dan is het vooral een kwestie van eten en de kinderen in bed stoppen. De weekends zijn familiemomenten, dan is er ook amper tijd om mijn fietshobby te beoefenen. Enkel op vakantie gaat de fiets soms mee en vind ik wel eens tijd om te gaan fietsen." De optelsom van al die praktische beslommeringen maakt de omslag naar virtueel fietsen heel begrijpelijk. "Ik miste dat fietsen wel. De fysieke uitdaging, het tegen je grenzen aanbotsen en die proberen te verleggen, maar ook de onderlinge strijd tussen renners, maakt voor mij deel uit van het mooie van de wielersport." Er bestaan een aantal virtuele fietsplatforms zoals Rouvy en Zwift. "Ik ben pas in 2020 gestart met Rouvy. Het leuke aan zo'n platform is dat je meerdere opties hebt: je vindt er trainingsschema's, grouprides, maar vooral: je fietst in een decor dat gebaseerd is op de realiteit, alsof je echt in de Ronde van Vlaanderen over de kasseien dokkert of bergjes beklimt, of de hellingen van Luik-Bastenaken-Luik op moet. Want, en dat is wel straf, de technologie is intussen zo geavanceerd dat je niet alleen in die virtuele omgeving fietst, de gegenereerde weerstand evolueert continu mee. Met andere woorden, het is alsof je daadwerkelijk de Muur van Geraardsbergen, Côte de la Redoute of een col in de Alpen aan het beklimmen bent!" Voor apotheker Simons is die virtuele fietswereld ideaal in combinatie met zijn job en gezinsleven. "Ik kan perfect 's avonds nog even op de rollen fietsen als iedereen is gaan slapen. Voor mij is dat de perfecte ontspanning: je kiest een parcours, dan fiets je drie kwartier of een uurtje." En oefening baart kunst: "Naarmate ik meer fietste, voelde ik mijn conditie beter worden. Ik fietste niet enkel de grote klassiekers, ik begon ook aan wedstrijden deel te nemen. Die platforms organiseren ook wedstrijden, maar door mijn werkuren in de apotheek kon ik enkel deelnemen aan wedstrijden 's avonds. Je kan tijdens die proeven dan chatten met Amerikanen of andere nationaliteiten. Dat levert verrassende contacten op." Maar hoe beland je dan in Madrid naast Remco Evenepoel? "Rouvy, een van de hoofdsponsors van de Vuelta, heeft in juni-juli selectieproeven georganiseerd waarbij tien mensen naar Madrid werden uitgenodigd om in het VIP-dorp de finale van de virtuele Vuelta te rijden. Ik was best trots dat ik een van die tien geselecteerden was." En hoe gaat dat dan in zijn werk? "Bij een virtuele wedstrijd moet je tijdig inloggen en zorgen dat je in de chaos van het startmoment meteen een vliegende start kan nemen. Het is een kluwen, je rijdt virtueel over collega-renners heen, maar je moet vooral keihard trappen en zorgen dat je met de betere coureurs vooraan zit. En dan is het zorgen dat je de achtervolgers niet laat terugkomen." Virtueel fietsen vertoont trouwens gelijkenissen met de echte koers: "Ook bij ons kan je in het wiel hangen, je probeert de initiële voorsprong uit te bouwen. Alleen, je tegenstanders taxeren door hen in de ogen te kijken lukt niet zo goed." In het weekend van 10-11 september werd Ward Simons met zijn vriendin en hun oudste zoontje dus in de Spaanse hoofdstad verwacht voor de Grand Final van de allereerste virtuele Vuelta. "Dat was picobello georganiseerd. Ik had me wat extra voorbereid en wilde dat weekend geen alcohol of koffie drinken. Dat voelt wat vreemd, zeker als je een terrasje doet, maar het heeft geloond. We kregen immers te horen dat de winnaar van de virtuele Vuelta - er reden nog 330 renners virtueel van thuis mee - een van de tien mensen zou zijn die daar ter plaatse aanwezig waren. Het was dus zaak om goed en hard te trappen." Uiteindelijk eindigde Ward Simons als derde in de globale rangschikking, maar bleek hij de beste van de tien aanwezigen in Madrid. "Tijdens de slotceremonie werd ik op het hoofdpodium geroepen waar ook Remco Evenepoel stond te zwaaien met zijn winnaarstrofee. Dat was best gek, zeker als je weet dat ik als enige niet-Vueltadeelnemer toch op dat podium mocht. Maar dat fotomoment met twee Belgische Vueltawinnaars op een podium was in een oogwenk voorbij." Ondanks de media-aandacht blijft de apotheker uit Boom nuchter. "Ja, het was een fijn weekend. Achteraf zijn verschillende klanten binnengestapt met een krantenknipsel met de foto van mij en Evenepoel in de hand. Maar mijn prestatie is niet vergelijkbaar met wat Evenepoel heeft gedaan. Dat hij, zeker nu hij ook wereldkampioen is geworden, alle aandacht krijgt, is terecht. Ik ben maar een ordinary guy, ik heb niks wereldschokkends gedaan", klinkt het bescheiden. Maar de fraaie schaal heeft wel een mooie plek gekregen thuis in Sint-Katelijne-Waver...