Vrijheid in zicht?

Vlak voor het ter perse gaan van deze editie kwam het Overlegcomité samen over nieuwe versoepelingen. Resultaat was een groot buitenplan dat stapsgewijs in werking treedt, met onder meer de opening van de terrassen, het wegvallen van de avondklok en de opheffing van het reisverbod. Krijgen we zo stilaan uitzicht op een 'normale' zomer? Komt het fameuze rijk der vrijheid nu echt in zicht? En wat houdt dat dan in? Vliegen we meteen weer naar alle mogelijke uithoeken van de wereld, of stellen we ons tevreden met een dichtbijvakantie met de familie en vrienden die we al die tijd hebben moeten missen? Ik weet alvast wat kiezen. Veel, zo niet alles zal afhangen van de vaart die de vaccinatiecampagne de komende weken en maanden neemt. En dat gaat toch wel vooruit, ondanks de opeenvolgende bijstellingen van de strategie. Het aantal mensen in mijn naaste omgeving die intussen al een eerste prikje hebben gekregen, neemt hand over hand toe. Tegelijk met dat stijgende aantal, rijst de vraag of voor die gevaccineerde personen misschien al sneller dan voor de anderen bepaalde zaken weer toegelaten kunnen worden. Vaccinprivileges heet dat dan. Een mooi voorbeeld zijn de bedevaartgangers in Mekka. Enkel moslims die worden beschouwd als immuun tegen het coronavirus - door vaccinatie of wegens een doorgemaakte covid - mochten bij aanvang van de ramadam rondjes lopen rond de Kaäba. Trek dat principe even door naar ons land. Mogen gevaccineerde grootouders eventueel weer op hun kleinkinderen passen? Kunnen ze misschien al op restaurant of naar het theater? En is dat dan discriminatie ten opzichte van wie nog wacht op een prik? Een moeilijke denkoefening, maar voor mijn part is het hen zeker gegund. Dat is dan wellicht buiten de protesterende jongeren gerekend die de voorbije weken her en der hun 'vrijheid' kwamen opeisen aan de hand van massale samenscholingen en wilde feestjes, in die mate dat de politie drastisch moest ingrijpen. U hebt de beelden zeker wel gezien. Alle begrip voor de situatie van deze jonge mensen uiteraard, laat dat duidelijk zijn. Maar het doel heiligt hier zeker de middelen niet. Of dat doel - de individuele vrijheid om te gaan en te staan waar je wil, wanneer je wil en met wie je wil - in deze tijden van pandemie als het hoogste goed moet gelden, is overigens niet zo vanzelfsprekend. Vrijheid heeft haar grenzen, ze eindigt waar die van een medemens begint - het klinkt u wellicht bekend in de oren. Het getuigt van respect voor elkeen in onze samenleving om die grenzen te eerbiedigen, nu meer dan ooit. Samengevat: laten we met z'n allen nog even volhouden, met respect voor de maatregelen en in het belang van jong en oud. Als apotheker blijft uw taak daarbij nog steeds even cruciaal als bij het begin van de pandemie: mensen informeren en sensibiliseren voor vaccinatie. Het einde van de tunnel is in zicht.