Vijf generaties Renneboog in Aalst

Als je de apotheek in de Aalsterse Nieuwstraat betreedt, stap je inderdaad terug in de tijd. "Het eikenhouten Mechelse interieur stamt uit 1900 en is nog door mijn grootvader Jérôme geïnstalleerd", weet vader Dirk Renneboog (68). En, vult dochter Nathalie aan: "Het interieur van onze officina is niet beschermd, maar onze klanten en ook ikzelf houden er wel aan. Ik heb vroeger in een moderne apotheek gestaan met meer ruimte, maar ik vind hier nog steeds mijn weg. En zeg nu zelf: in zo'n schoon kader mogen werken, is gewoon plezant." Dit gezegd zijnde: de jonge apothekeres heeft sinds ze mee in de officina met haar vader is komen werken wel bepaalde zaken veranderd. "Zo heb ik een groen kruis laten aanbrengen aan de gevel om duidelijk te maken dat dit een apotheek is. Mijn papa was daar niet enthousiast over, maar nadien erkende hij dat dat voor de visibiliteit van onze apotheek geen slechte zaak was. Oudere generaties zijn misschien minder snel geneigd om dingen te veranderen. Maar je moet nu eenmaal mee evolueren." Het pand waar vandaag de vijfde generatie apothekers Renneboog actief is, dateert uit de 18de eeuw. De eerste commerciële activiteiten zijn hier ontplooid in de jaren 1850 toen de betovergrootvader van Dirk, veearts Louis Renneboog, een drogisterij opende. De zaak was alom bekend voor zijn wonderbare pakken. "Dat was een middel om de bevruchting van merries te bevorderen. Dat product moest je mengen met lauw bier. Een ander bekend middel van het huis was de kiekenwijn, om ziektes bij kippen te onderdrukken", vertelt de oud-apotheker. "Papa kent de geschiedenis van het huis en de Renneboogs veel beter dan ik", dixit de dochter. Louis' zoon August werd de eerste apotheker des huizes in 1877, nadien gevolgd door Jérôme, Anthony, Dirk en nu dus Nathalie. "Eertijds kwamen mensen van heinde en ver naar deze apotheek. Het was de tijd dat apothekers hun grondstoffen in vrac per trein aangeleverd kregen en dat alles in huis werd bereid. Grootvader Jérôme noteerde die recepten in het Grieks." Die traditie van huisbereide medicijnen wordt tot op de dag van vandaag door Nathalie voortgezet. "Ik denk dat wij nog steeds bekend zijn voor een aantal producten, zoals onze eigen 'imodium', een middel tegen koortsblaasjes, balsaminezalf (voor wondheling) of het lichaamspoeder (tegen zweetvoeten of luierdermatitis bij baby's), om er maar een paar te noemen. Het is best wel fijn om te horen van klanten dat ze speciaal naar ons komen voor een bereiding 'die mijn oma ook gebruikte' of dat 'ik me herinner dat ik als klein meisje meekwam naar jullie apotheek'. En dat beperkt zich niet tot alleen de oudere generaties: ook jongeren vinden viavia de weg wel naar de Nieuwstraat." Toch ervaart ook Nathalie dat het beroep de jongste jaren grondig aan het veranderen is. "De marges worden kleiner, er is de concurrentie van het internet, en niet te onderschatten, de extra administratieve lasten die onze richting uitkomen. En wat voor onze apotheek zeker ook speelt: we geraken soms moeilijk aan bepaalde basisingrediënten om onze huisbereide producten te maken. Dan moet je soms de afweging maken: houd ik toch dat product of ga ik het schrappen uit het aanbod? Zeker in ons geval is dat niet evident." En nog een extra zorg: "Ik ben dringend op zoek naar een extra collega om mee te helpen in de apotheek." Want de sociale en adviserende rol van de apotheker blijft heel belangrijk, stelt ze. "Dat ikzelf de verjonging in de officina belichaam, is best handig. Als jonge mama kan ik bijvoorbeeld andere jonge moeders adviseren. Maar gewoon een praatje slaan met patiënten maakt deel uit van dit beroep, daar haal ik veel voldoening uit. Maar tegelijk leg ik ook nieuwe accenten. Zo werk ik vaak met fytoproducten, dat is een nieuwe trend, maar ik heb daar veel vertrouwen in. En ik maak ook filmpjes voor onze sociale media." Eén zaak is sowieso helemaal anders dan bij Nathalie's voorgangers. "Vroeger was het 'meneer de apotheker', maar ik ben gewoon Nathalie", zegt ze resoluut. Daarbij hoort ook dat ze, in tegenstelling tot haar papa en diens vader en grootvader, niet meer standaard de witte kiel draagt. Die kiel is door Dirks grootvader Jérôme in de Aalsterse apotheek geïntroduceerd, luidt het. "Dat is een erfenis van zijn legertijd. Je moet weten: Jérôme moest eigenlijk zijn stage nog doen toen in 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbrak en hij onder de wapens geroepen werd. Hij raakte gewond, maar tijdens een bezoek van koningin Elisabeth aan zijn ziekbed beloofde ze dat ze zou zorgen dat hij zijn stage kon doen in het militair hospitaal. De kiel heeft hij daar leren kennen." Vader Renneboog grijpt daarom automatisch naar de kiel als fotograaf Michael aan de slag gaat... Dat brengt hem trouwens op nog een laatste anekdote: "Jérôme Renneboog was ook een gedreven amateurfotograaf. Zijn materiaal bestelde hij bij de gebroeders Lumière. In het stadsarchief van Aalst bewaren ze nog een hele reeks foto's van hem."