...

Inschrijvingen blijven stijgen Elk jaar studeren aan de faculteit farmacie van de UCLouvain (gevestigd in Brussel) zo'n 120 apothekers af. In tegenstelling tot andere Europese landen daalt het aantal inschrijvingen aan de faculteit niet, integendeel. Daar zijn verschillende redenen voor die specifiek zijn voor de Belgische context. - Het feit dat er in België, in tegenstelling tot de buurlanden, geen toelatingsexamen farmacie bestaat, trekt veel buitenlandse studenten aan. - De universiteiten waken erover om een hoog niveau van wetenschappelijke vorming aan te bieden, wat werkgevers met verschillende achtergronden aantrekt. - De invoering van het toelatingsexamen geneeskunde. Veel studenten die zakken voor dat ingangsexamen gaan farmaceutische of biomedische wetenschappen studeren. Dat heeft geleid tot een sterke toename van het aantal inschrijvingen in de farmacie, zonder echte motivatie voor deze opleiding of voor het beroep van apotheker. Geavanceerde wetenschappelijke opleiding Universiteiten zijn er trots op om een rijke en uitgebreide wetenschappelijke opleiding aan te bieden, die zorgt voor de ontwikkeling van analytische, wetenschappelijke en kritische geesten die bijzonder gewild zijn in verschillende gebieden van de samenleving. Onze apothekers maken dan ook carrière in verschillende andere sectoren dan de officina (ziekenhuis, industrie, onderzoek en ontwikkeling, klinische biologie, communicatie, enz.). Er is dus een overvloed aan carrièremogelijkheden die concurreren met de wereld van de officina-apotheek. Onze universiteiten leiden apothekers op tot verantwoordelijke geneesmiddelenverstrekkers. Bovendien zijn onze masteractiviteiten sterk gericht op farmacotherapie en farmaceutische zorg en maken we onze studenten bewust van alle facetten die eigen zijn aan de expertise van een apotheker in een officina. Wanneer ze stage lopen in een apotheek, ontdekken ze een activiteit waar ze geconfronteerd worden met andere aspecten die ook specifiek zijn voor het beroep (management, financiën, ondernemerschap, personeelsbeleid, enz.). Het gevolg is dat veel jonge apothekers er de voorkeur aan geven om als assistent-apotheker of vervangend apotheker te werken, zodat ze zich kunnen concentreren op het verstrekken van geneesmiddelen en de administratieve verantwoordelijkheden van een titularis kunnen vermijden. Toegegeven, deze aspecten van het beroep zouden tijdens de opleiding kunnen worden aangeleerd. Een degelijke wetenschappelijke opleiding behouden, verantwoord apothekerschap aanleren en die nieuwe elementen toevoegen zou de toch al omvangrijke universitaire opleiding erg zwaar maken. Officina-apotheker als specialisatie? Moet de opleiding tot officina-apotheker zich onderscheiden van andere beroepen door een specifieke opleiding, zoals het geval is aan sommige universiteiten in Vlaanderen? Moeten we een specialisatie tot officina-apotheker overwegen, naar analogie met de huisartsgeneeskunde? Dat is een moeilijke vraag die ooit zal moeten worden beantwoord. Het idee om meer contact aan te moedigen tussen ervaren apothekers en jonge starters op het einde van hun opleiding of bij de start van hun activiteit is aantrekkelijk. Dat zou de mogelijkheid bieden om wetenschappelijke aspecten te combineren met de vele taken die de praktijk met zich meebrengt. Er zijn steeds meer initiatieven in die richting, waarbij apothekers worden betrokken bij academische activiteiten, maar ook de stagemeesters hebben een belangrijke rol te spelen. De opleiding van die laatsten is daarom belangrijk en we werken daar steeds meer aan in samenwerking met de beroepsverenigingen. Een bedreigd beroep? De kennis over en het verstrekken van geneesmiddelen blijven het voorrecht van de apotheker... maar het vakgebied is uiterst kwetsbaar! Het is belangrijk dat apothekers betrokken raken en hun stem laten horen, in plaats van passief toe te kijken hoe de maatschappij verandert! Ik vertel studenten vaak dat ze aan het einde van hun 5-jarige studie niet langer toeschouwers zijn, maar dat ze een actieve rol op zich moeten nemen. Ze hebben een ideaal, maar ook een verantwoordelijkheid die geleidelijk wordt uitgehold. Het is aan hen om de zaken in beweging te krijgen, en in het bijzonder om te werken aan de erkenning van apothekers als eerstelijns gezondheidswerkers. De wereld waarin we leven verandert, en snel! Maar de officina-apotheek verdedigt zich onvoldoende, noch wetenschappelijk, noch wat betreft haar rol in het zorg- landschap, noch economisch. Het beroep van apotheker heeft altijd gelijke tred gehouden met de veranderingen in de maatschappij, en onze tijd is daar zeker geen uitzondering op! Zolang het inkomen van apothekers strikt gekoppeld blijft aan de uitgifte, zal de situatie verslechteren! We moeten dus uit dit keurslijf breken en eisen dat de rol van de apotheker wordt uitgebreid. Het lijkt ook essentieel om het publiek beter te informeren over de rol van de apotheker, die momenteel in gevaar is. Het publiek ziet de apotheker als een handelaar, niet als een specialist in geneesmiddelen. Het is aan de apotheker en de overheid om informatie te verstrekken, maar het is ook noodzakelijk om de apotheker in staat te stellen om dagelijks te handelen als een speler in de zorg en niet als een handelaar.