...
Deze oorlogsschemer kleurt de omfloerste werkelijkheid, waardoor maar traag duidelijk wordt wat er aan de hand is. Het is een boek vol langzaam ontrafelende mysteries, maar het blijft een raadsel waarom de oorspronkelijke titel Warlight vertaald werd als Blindganger. Een blindganger is een onontploft explosief en dat komt nergens in het boek voor.De hoofdfiguur Nathaniel zoekt zich wel op de tast een weg door zijn verleden naar de ware toedracht van de geheime rol die zijn vader en moeder tijdens en na de oorlog hebben gespeeld. Die zoektocht levert slechts fragmenten van levens en geschiedenissen op waaruit hij behoedzaam en onder voorbehoud een voorlopig verhaal bij elkaar puzzelt.Niets is wat het lijkt, iedereen blijkt iemand anders te zijn. De betekenis van de feiten die de jongeman gaandeweg blootlegt verschuift met hun context. Het is voor liefhebbers van Ondaatjes fijnbesnaarde taal en poëtische ondertoon een warm weerzien. Hij haalt met zijn achtste roman moeiteloos het hoge literaire niveau van De Engelse patiënt of De kattentafel.Nauwgezet en minutieus bouwt hij een wereld op waarin levens elkaar kruisen, een tijdje samen lopen en dan weer uit elkaar wijken. Terwijl we in deze weemoedige thriller meekijken over de schouders van Nathaniel die zijn jeugdjaren en het verborgen leven van zijn moeder als geheim agente reconstrueert.Wij ordenen onze levens met maar net te vatten verhalen, denkt de jonge man, in de warme taal van het geheugen die Ondaatje als geen ander beheerst. Ondanks de sluimerende agressie in de achtergrond, in de slagschaduw van de Tweede Wereldoorlog, is dit een teder boek over volwassen worden vol elegante en verleidelijk mooie zinnen.