'Ik zie wel waar de mondharmonica me brengt'

We ontmoeten de dertiger uit Zwevegem op de site van AZ Groeninge in Kortrijk. Daar maakt ze deel uit van het team van meer dan 60 ziekenhuisapothekers en apothekersassistenten. "Ik werk hier nu 13 jaar, nog steeds met veel goesting. Toen ik studeerde, was ziekenhuisapotheek een manama van één jaar. Dat vond ik best interessant: we waren met een kleine groep studenten die de interuniversitaire opleiding volgden in Gent, Antwerpen, Leuven en Brussel. Dat is vandaag wel anders: de opleiding duurt intussen drie jaar, met uitgebreide stages. En ziekenhuisapotheker is intussen een knelpuntberoep!" Vooral de inhoud van de job blijft haar boeien: "De meer wetenschappelijke aanpak spreekt me aan, de bereiding van bijvoorbeeld chemotherapeutische geneesmiddelen of de aflevering van ivf-medicatie gebeurt hier." Maar aangezien het leven niet enkel uit werken bestaat en de jongedame graag een stapje in de wereld zet, blijkt ze ook een getalenteerde amateurfotografe te zijn. "Ik heb een tijdlang fotografielessen gevolgd, de Canon-spiegelreflexcamera ging overal mee. Maar ik merk dat ik er sinds de opkomst van de iPhone toch minder mee bezig ben." Het fotoboek dat we te zien krijgen, bevat alleszins heel fraaie kiekjes van landschappen van haar reizen en uitstappen. "Ik heb wel iets met landschapsfotografie, en absoluut meer met de bergen dan de zee." Onder meer de Canadese Rocky Mountains, Scandinavië, IJsland, Oostenrijk of Duitsland figureren prominent in haar portfolio. "Het lijstje bestemmingen die ik nog graag zou bezoeken, is lang, hoor. Spitsbergen of de andere poolgebieden, maar ook de westkust van Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland." Dezer dagen steekt Celine Vergote flink wat tijd in een oude liefde: muziek maken, meer bepaald op de mondharmonica. "Hoe ik de mondharmonica herontdekt heb, weet ik eigenlijk zelf niet meer. Maar ik herinner me wel dat mijn ouders me als kind ooit een mondharmonica schonken, en ik heb ook de oude Hohner-mondharmonica van mijn opa gekregen." Hohner is een bekende Duitse fabrikant van mondharmonica's. Celine legt uit dat er twee verschillende soorten mondharmonica's bestaan. "De diatonische die niet alle tonen binnen de drie octaven aankan en waarmee je in bepaalde keys speelt, en de chromatische die wel de hele toonladder bestrijkt. Toots Thielemans bijvoorbeeld speelde op die laatste soort. Maar er bestaan zoveel soorten en types mondharmonica's, ik zou echt niet durven zeggen hoeveel." De herontdekking van haar oude jeugdliefde was echt wel verrassend, geeft ze aan. "Toen ik een tijdje geleden een jeugdvriend tegenkwam, zei die: 'Je luisterde vroeger al veel naar muziek waarin muzikanten gebruik maakten van mondharmonica. Platen waarop Alanis Morissette mondharmonica speelde bijvoorbeeld.' Dat wist ik zelf niet meer. Maar als ik er bij nadenk: ja, misschien had ik onbewust wel een boon voor dat soort muziek. Sowieso vind ik pop- en rockmuziek met mondharmonica supercool. Dan leg je ook al snel de link naar blues, maar ik denk dat ik een heel brede muzieksmaak heb. En mondharmonicaklanken vind ik passen in heel veel muziekjes. Waarom zou het niet kunnen in techno of samples?" Het antwoord heeft ze zelf ontdekt. "Door zelfstudie, door video's te bekijken van iemand als Konstantin Reinfeld, een Duitse muzikant die een breed gamma aan stijlen beoefent, of via modules van een Amerikaanse bluesspeler. Het feit dat ik als kind nog notenleer heb gedaan en een tijdje dwarsfluit heb gespeeld, helpt: je hebt dan al een muzikale basis. Maar ik speel vandaag voornamelijk auditief na wat ik hoor, of ik improviseer." En die muzikale basis genereert talent. Celine Vergote: "De modules die ik gevolgd heb of de challenges bij Reinfeld, dat doe je op jezelf. Zij nodigen je soms uit om een video rond een thema te maken en in te sturen. Zo krijg je waardevolle feedback en tips van andere spelers, en mooi meegenomen: je maakt kans op een nieuwe harmonica." "Ik wilde misschien ooit wel met andere muzikanten spelen, maar niet per se samen bandleden zoeken. Zoiets moet organisch groeien, vind ik. Maar toen ik op een bepaald moment les volgde in Gent zei mijn lesgever: 'Jij moet eens komen meespelen op jamsessies'. Zo gebeurt het dat ik wel eens een filmpje post op Instagram of ga jammen in de Gentse bluesclub Missy Sippy." Toch blijft de Zwevegemse nuchter: "Eigenlijk is dit een uit de hand gelopen hobby, maar anderzijds moet ik wel erkennen: ik steek er flink wat tijd in, en als ik niet speel, mis ik de muziek -alsof dit iets is wat ik moest doen. Maar we zien wel waar de mondharmonica me brengt..."