Op vrijdag 13 maart 2020 ging ons land voor het eerst in lockdown. Een jaar geleden, al lijkt het soms een eeuwigheid. Het is zo'n datum waarvan je steeds zal blijven onthouden hoe die dag verliep, waar je was, en met wie (niet). Zonder te beseffen wat ons nog te wachten stond, en hoe ons leven op alle vlakken zou gaan veranderen. Onzekerheid over de toekomst, vrees voor het virus en argwaan voor onze medemensen deden hun intrede.

Tegelijk kwamen er, samen met het 'nieuwe normaal', gelukkig ook positieve kenteringen op gang. De solidariteit binnen de maatschappij kreeg een boost. Mensen wilden anderen helpen, in de mate van het mogelijke. Ook apothekers droegen hun steentje bij, onder meer door medicatie aan huis te bezorgen bij minder mobiele patiënten. Samen met de huisartsen en de thuiszorg hielden zij de eerste- lijnszorg recht. Het heeft de samenwerking tussen die beroepsgroepen zeker versterkt.

Dat beamen ook meerdere gesprekspartners die in deze editie aan het woord komen. De Leuvense apotheker Bart Kerre verwijst in dat opzicht naar een project aan de KU Leuven waarbij artsen op 'inleefstage' gaan bij apothekers en omgekeerd. We komen er volgende maand ook nog uitgebreid op terug.

De apothekers en artsen die ik in het vaccinatiecentrum van Ninove sprak, zijn eveneens vol lof over de interdisciplinaire samenwerking daar, en hopen dat die ook blijft voortbestaan 'na corona'. En voor wie er nog mocht aan twijfelen, benadrukken ze nog eens de meerwaarde van het concept 'eerstelijnszone' dat met de uitrol van de vaccinatiecentra meteen in het oog van de storm terechtkwam ¬ de omvangrijkste logistieke organisatie sinds de Tweede Wereldoorlog, om het met de woorden van ELZ-coördinator Dany Dewitte te zeggen.

U bent als apotheker het voorbije jaar diep moeten gaan, heel diep zelfs

Wat nog opviel in dat vaccinatiecentrum: de drive en bereidwilligheid van alle medewerkers daar, of het nu gaat om medisch en administratief personeel, of om de vrijwillige stewards en parkeerwachters die de bezoekers op de goede weg helpen. Allemaal verdienen ze een pluim, en liefst ook iets meer.

Iets anders: u bent als apotheker het voorbije jaar uiteraard diep moeten gaan, heel diep zelfs. Net als het geval is voor heel wat andere zorgverstrekkers heeft de coronapandemie u ongetwijfeld zwaar geraakt, mentaal en fysiek. Een meetbare indicatie daarvan is de overweldigende respons op onze enquête over middelengebruik en burn-out, die intussen afgesloten is en waarbij zowel artsen als apothekers bevraagd werden. Nagenoeg 4.000 antwoorden liepen er binnen, waarvan zo'n 700 van apothekers. Die hoge participatie- graad is op zich al een teken aan de wand. De resultaten, die we in onze editie van mei voorstellen, zullen dat wellicht bevestigen.

veerle.caerels@roularta.be, apotheker@roularta.be

@VeerleCaerels, @apothekerBE

Op vrijdag 13 maart 2020 ging ons land voor het eerst in lockdown. Een jaar geleden, al lijkt het soms een eeuwigheid. Het is zo'n datum waarvan je steeds zal blijven onthouden hoe die dag verliep, waar je was, en met wie (niet). Zonder te beseffen wat ons nog te wachten stond, en hoe ons leven op alle vlakken zou gaan veranderen. Onzekerheid over de toekomst, vrees voor het virus en argwaan voor onze medemensen deden hun intrede. Tegelijk kwamen er, samen met het 'nieuwe normaal', gelukkig ook positieve kenteringen op gang. De solidariteit binnen de maatschappij kreeg een boost. Mensen wilden anderen helpen, in de mate van het mogelijke. Ook apothekers droegen hun steentje bij, onder meer door medicatie aan huis te bezorgen bij minder mobiele patiënten. Samen met de huisartsen en de thuiszorg hielden zij de eerste- lijnszorg recht. Het heeft de samenwerking tussen die beroepsgroepen zeker versterkt. Dat beamen ook meerdere gesprekspartners die in deze editie aan het woord komen. De Leuvense apotheker Bart Kerre verwijst in dat opzicht naar een project aan de KU Leuven waarbij artsen op 'inleefstage' gaan bij apothekers en omgekeerd. We komen er volgende maand ook nog uitgebreid op terug.De apothekers en artsen die ik in het vaccinatiecentrum van Ninove sprak, zijn eveneens vol lof over de interdisciplinaire samenwerking daar, en hopen dat die ook blijft voortbestaan 'na corona'. En voor wie er nog mocht aan twijfelen, benadrukken ze nog eens de meerwaarde van het concept 'eerstelijnszone' dat met de uitrol van de vaccinatiecentra meteen in het oog van de storm terechtkwam ¬ de omvangrijkste logistieke organisatie sinds de Tweede Wereldoorlog, om het met de woorden van ELZ-coördinator Dany Dewitte te zeggen. Wat nog opviel in dat vaccinatiecentrum: de drive en bereidwilligheid van alle medewerkers daar, of het nu gaat om medisch en administratief personeel, of om de vrijwillige stewards en parkeerwachters die de bezoekers op de goede weg helpen. Allemaal verdienen ze een pluim, en liefst ook iets meer. Iets anders: u bent als apotheker het voorbije jaar uiteraard diep moeten gaan, heel diep zelfs. Net als het geval is voor heel wat andere zorgverstrekkers heeft de coronapandemie u ongetwijfeld zwaar geraakt, mentaal en fysiek. Een meetbare indicatie daarvan is de overweldigende respons op onze enquête over middelengebruik en burn-out, die intussen afgesloten is en waarbij zowel artsen als apothekers bevraagd werden. Nagenoeg 4.000 antwoorden liepen er binnen, waarvan zo'n 700 van apothekers. Die hoge participatie- graad is op zich al een teken aan de wand. De resultaten, die we in onze editie van mei voorstellen, zullen dat wellicht bevestigen.