De Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde gaat dit jaar naar William Kaelin, Sir Peter Ratcliffe en Gregg Semenza. Het drietal ontdekte in 1991 de hypoxia-induced factor. Multipele toepassingen wenken aan de einder.
...
Een 19-jarige jongen uit Bristol, in het zuidwesten van Engeland, is door een slechte voeding blind en nagenoeg doof geworden. Hij heeft geen sociaal leven of werk meer, vertelt zijn moeder in het dagblad The Independent.Op 14-jarige leeftijd raadpleegde de jongeman zijn huisarts met aanhoudende vermoeidheid. Een bloedonderzoek toonde een macrocytaire anemie en vitamine B12-tekort. Hij stond bekend als een "grillige eter" en kreeg daarom intramusculaire injecties van vitamine B12, voedingssupplementen en dieetadviezen. Maar de patiënt leefde zijn behandeling niet goed na en lapte de voedings adviezen aan zijn laars. Op 15 jaar was de situatie nog verergerd. Hij begon minder goed te horen en te zien en op 17 was hij nagenoeg blind.Bij opname in het Bristol Eye Hospital stelden de artsen letsels van de nervus opticus en een nog altijd abnormaal lage vitamine B12-spiegel vast. Bovendien had hij ook te weinig koper, selenium en vitamine D, een verhoogde zinkspiegel en een lage botdichtheid.De specialisten onderzochten de voedingstoestand van de patiënt en vroegen naar zijn eetpatroon. Hij dronk geen alcohol, rookte niet, nam geen geneesmiddelen en had een normale BMI. Er was dus a priori geen reden om de voeding te verdenken... Tot hij toegaf dat hij sinds de leeftijd van 7 jaar enkel frieten, Pringles-chips, wit brood, industriële ham en worsten at.De conclusie van de artsen was dat de ongezonde voeding had geleid tot een neuritis optica. Als die diagnose tijdig wordt gesteld, is behandeling nog mogelijk. Maar bij deze jongen werd de diagnose veel te laat gesteld en vertoonde de oogzenuw onherstelbare structurele schade. Het gezichtsvermogen kon wel worden gestabiliseerd met supplementen van vitamines en mineralen.De patiënt werd verwezen naar andere gezondheidswerkers om zijn eetstoornis aan te pakken. Hij bleek voedingsmiddelen met een bepaalde kleur, textuur of uitzicht systematisch te vermijden. Die fobie wordt ARFID (Avoidant and Restrictive Food Intake Disorder) genoemd en treedt over het algemeen op tijdens de kinderjaren. In dit geval met dramatische gevolgen.