Apotheker in de frontlinie: 'Denk ook aan jezelf'

Zondag 15 maartHet moest een rustige zondag worden, maar dat viel toch even tegen. Voor één keer strompel ik vastberaden later dan mijn kinderen naar beneden. Terwijl ik koffie zet, zie ik in mijn ooghoek mijn telefoon telkens opnieuw oplichten.Nog nooit zo'n grote cijfertjes gezien bij mijn berichten en sociale media. Het behandelen van die berichten neemt de rest van de voormiddag in beslag.Boodschappen duren ook net iets langer dan gewoonlijk. Omdat de kinderen op school geen warm eten zullen krijgen, moeten we de rest van de week ook nog eens meer eten maken en zorgen voor picknick. Maar ik ben al blij dat ze opgevangen kunnen worden.Ik word her en der dan ook aangesproken over het virus, maar dat vind ik niet erg. Nooit eigenlijk. Ook op zondag heb ik als apotheker een maatschappelijke functie te vervullen.Zelfstandigen eten later, zegt men, dus vandaag eten we om 14u00. Na het eten maak ik samen met de kinderen de trampoline in de tuin spring klaar.Ze zullen de komende weken hun energie ergens moeten kwijt kunnen. De surreële lentezon doet deugd.Maandag 16 maartDeze morgen sta ik op het normale uur op, want de kindjes worden opgevangen op school. Ik ben er toch dankbaar voor en hoop dat de school niet zal moeten sluiten.Voor openingstijd staan de eerste mensen reeds voor de deur. Geen gehaast gelukkig, gewoon vroege vogels.Voor het eerst moeten we iemand buiten bedienen. Het voelt toch raar aan. Deze namiddag staan de eerste huisleveringen gepland.Tussendoor loop ik snel even naar de naburige school, waar onze kinderen momenteel opgevangen worden. Ik geef er mijn laatste demo-model voorhoofdthermometer af.Terwijl de kinderen op de speelplaats spelen, zijn de leerkrachten buiten aan het verzamelen met anderhalve meter afstand. Prima. Ze nemen het serieus!Het valt op dat er toch nog ouderen zijn die de maatregelen nog altijd niet echt serieus nemen. Ze schrikken wat als we ze vragen om de komende weken niet te komen, maar ons op te bellen voor thuislevering. We blijven er vooral kalm onder en proberen zeker geen paniek te zaaien. Toch is het nodig om kordaat te zijn, zodat de boodschap binnen sijpelt.In de namiddag lijkt het even wat kalmer te worden. Alhoewel. Schijn kan bedriegen. Nu de beschermmaatregelen in voege zijn, komt de routine wat meer terug.Bij onze groothandelaars zijn het blijkbaar ook drukke tijden. Niet alle bakken geraken mee met het transport en worden pas later geleverd. Het maakt het er uiteraard niet gemakkelijker op.Er wordt gevraagd om de bestellingen vroeger door te sturen en de lege bakken moeten vooraan in de apotheek klaarstaan want de chauffeur mag niet binnen komen in de apotheek. Allemaal extra taken.Een alarm in de computer kan ons er al helpen aan denken om de bestelling door te sturen.Een patiënt belt. Hij heeft nog enkele mondmaskers liggen van zijn overleden echtgenote. Of we ze kunnen gebruiken? Op dit moment niet volgens de richtlijnen, de huidige maatregelen zijn voldoende. Een paar in reserve mochten de maatregelen verstrengen en met de rest kunnen we thuisverpleging helpen die zonder maskers zit. Ongelofelijk dat zij vergeten worden door onze overheid.De avond valt maar er ligt toch nog wat werk te wachten. Eerst nog een webinar volgen over onze vriend COVID-19. Professor Van Damme geeft duidelijke uitleg en zorgt voor bevestiging en de nodige zekerheid waar we binnen ons apothekerskorps naar snakten.Collega Zwaenepoel legt nog eens de te nemen maatregelen uit en ik haal er toch nog altijd een paar tips uit. Ik zal mijn gsm wat minder gebruiken om te twitteren en wat meer ontsmetten...Het is 21u00 en ik kan aan mijn bestellingen beginnen. Ik laat er toch voor morgenochtend en besluit te luisteren naar de wijze raad van professor Van Damme. Denk ook aan jezelf, aan gezonde voeding, beweging en op tijd en stond rust.